تنباکوی مرحوم میرزای شیرازی که مرحوم حاج میرزا جواد مجتهد که یکی از برجستگان علمای تبریز و خانوادهی معروف مجتهد و مجتهدی هستند در این منطقه اثرگذار بودند؛ خب، میرزای شیرازی در سامرّا بودند؛ اگر علمای بلاد ایران مثل میرزای آشتیانی ( ۲ ) در تهران و ایشان در اینجا و بعضی از علمای دیگر در مناطق دیگر نبودند، این فتوا همهگیر نمیشد و آن اثر مطلوب را نمیگذاشت. اینجا مرحوم حاج میرزا جواد در این زمینه فعّال وارد میدان شدند. در مشروطه همین طور - که حالا بعد عرض خواهم کرد، اشاره خواهم کرد - پس بنابراین در تحوّلات تاریخی و سیاسی کشور، این منطقه و بالخصوص شهر تبریز و به طور کلّی منطقهی آذربایجان دارای این روحیهی جریانسازی بودند. نکتهی بعدی [ این است که ] آذربایجان دژ استوار ایران در مقابل حملات خارجی بوده؛ یعنی ما با همسایههای متعرّض و متجاوز - چه روسیهی تزاری، چه عثمانی سابق، چه شوروی - همواره با حملاتی مواجه بودهایم؛ اگر چنانچه آذربایجان نبود و تبریز نبود و مقاومتها نبود و ایستادگیها نبود و جانفشانیها نبود، ممکن بود این تعرّض به مناطق مرکزی کشور هم کشیده بشود. آذربایجان، سد و دژ مستحکمی بوده است که همواره این حملات را پس زده و جلوی آنها را گرفته. یک نکتهی بسیار مهم این است که منطقهی تبریز و آذربایجان دو ویژگی هویّتی ثابت و همیشگی داشتهاند: