بیانات سال 1368
بسم‌ا‌لله‌الرّحمن‌الرّحیم ۱۱ محرّم ۱۴۱۰ یقیناً یکى از مناسبت‌هاى مهمّ جمهورى اسلامى - که بسیار هم داراى تناسب است مناسبت امروز با خاطره‌ی تاریخى [ آن ]- همین روز اسرا و مفقودین است. همه میدانید که روز یازدهم محرّم، یکى از عظیم‌ترین فاجعه‌هاى تاریخ اسلام به وقوع پیوست: اسارتى اتّفاق افتاد که نظیر آن را دیگر ملّت اسلام و تاریخ اسلام ندید و به آن عظمت نخواهد هم دید. کسانى اسیر شدند که خاندان وحى و نبوّت بودند؛ کسانى اسیر شدند که عزیزترین و شریف‌ترین انسانهاى تاریخ اسلام بودند؛ زنانى در هیئت اسارت در کوچه و بازارها گردانده شدند که شأن و شرف آنها در جامعه‌ی اسلامىِ آن روز نظیر نداشت، و کسانى این عزیزان را به اسارت گرفتند که از اسلام بویى نبرده بودند، با اسلام رابطه‌اى نداشتند، خبیث‌ترین و پلیدترین انسانهاى زمان خودشان بودند. در روز یازدهم محرّم، خاندان پیغمبر و علی‌بن‌ابی‌طالب ( علیهما السّلام ) به اسارت دچار شدند و این خاطره به‌عنوان یکى از تلخ‌ترین خاطره‌ها براى ما تا امروز و تا آخر مانده و خواهد ماند. البتّه اسارتِ آن روز با اسارتِ امروز فرق