ما این‌جوری‌اند، الّا یک اقلّ قلیل نادرى - اکثر توانسته‌اند در همه‌ی شرایط، آن عزّت، آن استحکام درونى و آن شخصیّت و هویّت مسلمانى خودشان را حفظ کنند؛ و دشمن ناتوان و عاجز شده است از اینکه بتواند آنها را ذلیل کند، در هم بشکند، خُردشان کند؛ نتوانسته. این یک نکته درباره‌ی عظمت اسیران ما. اینها را شاید شماها که نامه‌هایشان را دریافت میکنید خودتان بدانید؛ [ امّا ] اینها را من میگویم که ملّت ایران بدانند رزمندگان عزیز آنها فقط در میدان جنگ نبود که مثل شیر شجاعت نشان میدادند، [ بلکه ] در اسارتگاه هم همان شیران شجاع و قوى باقى ماندند. نکته‌ی دوّم این است که جنگ ما در میدان جنگ و در سنگرهاى نظامى، به‌حسبِ ظاهر تمام شد، الان در دوران آتش‌بس هستیم. اگرچه لجاجت دشمن و سوء نیّت سردمداران رژیم عراق تا حالا مانع از این شده است که یک صلحى برقرار بشود و دو ملّت نَفَس راحتى بکشند و مشغول کارهاى معمولىِ خودشان بشوند. هنوز یک حالت استخوان لاى زخمى را دشمن نگه داشته، امّا به‌هرحال در جبهه‌ها دیگر جنگ نیست. امّا درحالی‌که نبرد ما در میدانهاى جنگ و در سنگرهاى نظامى تمام شد، نبرد رزمندگانِ در بند ما در اسارتگاه‌ها ادامه دارد و آنها هنوز دارند مقاومت میکنند. این نکته‌ی دوّمى است که اگر شما مادرها و همسرها و خواهرها و پدرها و برادرها توجّه داشته باشید، به این باید افتخار کنید؛ که البتّه توجّه هم دارید. چه کسى میتواند انکار کند افتخار سربازى

«5»