را که جانانه در راه انقلابش، دینش، میهنش و ملّتش دارد میجنگد ؟ افتخارى از این بالاتر، که کسى در راه هم‌میهنانش در راه کشورش در راه انقلاب و عقیده‌اش مبارزه کند ؟ این خیلى افتخار بزرگى است. این افتخار در جبهه‌ها براى رزمندگان گوناگون ما به نقطه‌ی انتها رسید؛ امّا نسبت به آن عزیزانِ در بند، هنوز این افتخار ادامه دارد، و باید مقاومت بکنند. اسیران ما آزاد خواهند شد؛ در این شکّى نیست. مگر دشمن میتواند اسرا را براى مدّت زیادى نگه دارد ؟ امّا من اعلام میکنم دشمن به‌وسیله‌ی اسراى ما ‌ - که عزیزان ما هستند - نخواهد توانست به ملّت ما زورگویى کند. میخواهند مسئله‌ی اسرا را وسیله‌اى قرار بدهند براى اینکه ملّت ایران را وادار کنند به دادن امتیاز. مگر میشود چنین چیزى ؟ اگر ملّت ما میخواست امتیاز بدهد، چرا هشت سال جنگ کند ؟ اگر ملّت ما میخواست زورگویى و قلدرى کسى را قبول کند، چرا انقلاب کرد ؟ بزرگ‌ترین سیّئه و گناه نظام گذشته این بود که مملکت را و ملّت را داده بود دست زورگوهاى عالم ‌ - دست آمریکا، دست قدرتهاى بزرگ - که هر کارى میخواهند بکنند. امروز عراق تنها [ یک ] کشور همسایه نیست که با ما طرف شده و هشت سال جنگ را بر ما تحمیل کرده؛ [ بلکه ] همان آمریکا است، همان غرب است. اشتباه نکنند کسانى و روابط ایران و عراقِ امروز را با قبل از انقلاب مقایسه کنند. همان کسانى که امروز نقطه‌ی مقابل ملّت ایران قرار دارند، قبل از انقلاب و در دوران رژیم پهلوى، مدافع رژیم

«6»