بیانات سال 1368


است که مجلس در عین حفظ آزادى ‌ - چون حقّ آنها است که نسبت به وزرا نظر بدهند و رأى بدهند؛ این حق براى آنها محفوظ است - در اظهار نظر، صلاح کشور و ملّت را رعایت کنند، مصلحتِ این زمان را در نظر بگیرند. امروز نگاه دنیا به این کشور و به این دولت جدید و به این مجلس شوراى اسلامى و به این ملّت بزرگ است، میخواهد ببیند اینها دوره‌ی شروع کارِ بعد از رحلت امام را چگونه خواهند گذراند. ما نباید دست دشمن آتو ( ۱۰ ) بدهیم؛ ما نباید زبان دشمن را به روى خودمان باز کنیم؛ ما نباید دلهاى امیدوار مردم را ناامید کنیم. یک جمله هم به‌مناسبت حضور جوانان عزیز لبنانى در این مجلس عرض بکنم. مسلمانان لبنان و نیروهاى مؤمن در لبنان ثابت کردند که اراده‌ی انسان و ایمان مؤمن بر هرگونه سلاح و تجهیزاتى تفوّق ( ۱۱ ) دارد. همین جوانها و مؤمنین بودند که چند سال قبل توانستند تجاوز اسرائیل را که تا نزدیک بیروت پیش آمد، متوقّف کنند و دشمن را به عقب‌نشینى مجبور کنند. همان جوانهاى مؤمن بودند در لبنان که آمریکایی‌ها را و فرانسوی‌ها را که نیروى نظامى وارد لبنان کرده بودند، وادار کردند که با حال خفّت و خوارى از لبنان عقب‌نشینى کنند. نه به‌خاطر اینکه تجهیزات زیادى داشتند ‌ - اینها دستشان خالى است، از مادّیّات تهیدستند - آنچه دارند ایمان است. و این ایمان، به انسان آن‌چنان قوّت و قدرتى میبخشد که یک جمع مستضعفِ مظلومِ محدود که از همه طرف

«8»