بیانات سال 1368
بسم ا‌لله‌الرّحمن‌الرّحیم اوّلاً به همه‌ی برادران و خواهران که از نقاط مختلف تشریف آورده‌اید، خوشامد میگویم؛ مخصوصاً به این جوانان صالح و مؤمن که از لبنان آمده‌اند. به‌طور مختصر عرض میکنم که حفظ نعمتهاى الهى مشکل‌تر است از به دست آوردن نعمتها. به دست آوردن نعمت خدا - چه نعمتهاى مادّى و چه نعمتهاى معنوى - یک کار است، امّا حفظ این نعمتها و تداوم دادن به این نعمت، چندین کار است. بعد از آنکه خداوند متعال نعمتهاى خودش را به فردى یا به ملّتى عطا کرد و داد، یک تلاش و زحمتى لازم است براى حفظ این نعمتها؛ چه این نعمت، نعمت مادّى باشد، مثل ثروت، مثل رفاه، مثل سلامتى و از این قبیل؛ و چه نعمت معنوى باشد، مثل عزّت، مثل استقلال، مثل آزادى، مثل ایمان، مثل روحیه‌ی جهاد و مقاومت. خیلى از ملّتها را ما در تاریخ سراغ داریم که نعمت خدا شامل حال آنها شد، امّا نتوانستند این نعمت را براى خودشان حفظ کنند. در قرآن بارها به بنی‌اسرائیل خطاب شده است که ما شما را بهترین خلایق قرار دادیم - وَ اَنّی فَضَّلتُکُم عَلَی العّْلَمین - ( ۲ ) امّا همین بنی‌اسرائیل به‌خاطر ناشکرى، به‌خاطر