که آن کافر یا آن منافق مطرود میشود از درگاه خدا، از رحمت خدا و از حمایت و دعاى فرشتگان و از محبّت مردم. مردم چهره‌هاى پلید و زشت را طرد میکنند؛ و لذا دیدید منافقین بعد از حادثه‌ی هفتم تیر ماه سال ۶٠ و بعد از حادثه‌ی هشتم شهریور همان سال، طرد شدند، مطرود شدند، ملعون شدند. یکایک بندگان خدا در این سرزمین ‌ - بندگان صالح و مؤمن خدا - و در نقاط دیگر دنیا که از این قضایا بدرستى مطّلع شدند، آنها را نفرین کردند، به آنها لعنت فرستادند، آنها را بکلّى از حوزه‌ی محبّت و احساسات خودشان راندند. خب، اینکه تمام شد. البتّه این نکته را فقط اینجا عرض کنم که کینه‌ی شیطانها و شیطان‌صفت‌ها را مردم باید از دل خودشان هیچوقت بیرون نکنند. نگویید « گذشت، تمام شد، دیگر چه لزومى دارد به یادمان بیاوریم »؛ نه، دین ما این است: هَلِ الدّینُ اِلَّا الحُبُّ وَ البُغض ؟ ( ۳ ) دین عبارت است از محبّت و کینه؛ محبّت به خوبان، محبّت به خوبی‌ها، محبّت به مظلومان، محبّت به انسانهایى که مورد جفاى شیطانها قرار گرفته‌اند، این یک طرف؛ یک طرف [ هم ] بغض و کینه‌ی نسبت به شیطانها، نسبت به موجودات پلید، نسبت به پلیدی‌ها، نسبت به کسانى که انسان و انسانیّت و خدا برایشان حرف مفت است؛ کینه و بغض هم جزو دین است. تولّى ٰ و تبرّى ٰ جزو فروع دین ‌ - و به قول بعضى از علما جزو اصول دین - ( ۴ ) است. فراموش نکنید زشت‌صورتىِ دشمنهاى خدا و خلق را. اگر فراموش

«2»