بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم اوّلاً از همه‌ی برادران و خواهران که از نقاط مختلف کشور و از راه‌هاى دور تشریف آورده‌اید - چه از استان عشایرىِ سلحشور و فداکار چهارمحال‌وبختیارى و چه از شهرهاى اصفهان و یزد و فومن - همچنین از برادران جوان و پُرشور پاکستانى صمیمانه تشکّر میکنم. خداوند ان‌شاءالله خیر و رحمت و فضل خود را بر همه‌ی شما نازل کند و همه‌ی ما را مشمول هدایت و رحمت خود قرار بدهد. پ این روزها به‌مناسبت شهادت دو نفر ( ۲ ) از چهره‌هاى برجسته‌ی نظام جمهورى اسلامى در هشت سال قبل، روزهاى خاطره‌انگیزى است. یک مسئله، خودِ مسئله‌ی مصیبت و حادثه‌ی تلخ و تحلیل آن است که چه شد در هشتم شهریور سال ۶٠ این مصیبت بزرگ اتّفاق افتاد و چه کسانى بودند و چه دشمنی‌اى با این دو چهره‌ی مؤمن و فداکار داشتند؛ یک بحث اینها است. البتّه در این زمینه‌ها صحبت زیادى شده در این هشت سال، همه دراین‌باره حرف زده‌اند؛ خود شما مردم، آن دستهاى جنایت‌کار و آن چهره‌هاى سیاه و زشت را که این جنایات را انجام دادند خیلى خوب می‌شناسید؛ و لعنت مردم شامل حال آنها شد. لعنت یعنى طرد، یعنى محروم کردن از محبّت و عاطفه. وقتى میگوییم لعنت خدا و لعنت ملائکه و لعنت مردم بر فلان کافر یا منافق، معنایش این است