بیانات سال 1368


بسم الله الرّحمن الرّحیم اوّلاً به همه‌ی برادران عزیزى که تشریف دارید، جناب آقاى هاشمى رئیس‌جمهور عزیز و محترممان، جناب آقاى حاج سیّداحمد آقا یادگار و فرزند ارجمند و گرامى امام بزرگوارمان، و یکایک شما برادران بسیار خوب و خدوم و زحمت‌کش، خیرمقدم و تبریک عرض میکنم. لازم است که در چنین روزى و چنین مناسبتى یاد شهداى عزیز این روزها را گرامى بداریم؛ شهید عزیزمان مرحوم آقاى رجائى و شهید عزیزمان مرحوم آقاى باهنر که حقیقتاً دو نمونه‌ی برجسته از یاران انقلاب و یاران امام بودند؛ همچنین از مرحوم شهید عراقى ( ۲ ) ‌ - که جزو فدائیان امام بودند و شهادت ایشان هم همین روزها است - یاد کنیم. خداوند ‌ان‌شاءالله‌ این عزیزان انقلاب را با اولیاى خودش محشور کند و به ما هم توفیق بدهد که در راه شهداى گران‌قدرمان که راه خدا و راه قرآن و راه امام است، با همه‌ی وجود حرکت کنیم. بنده همین‌طور وظیفه‌ی خودم میدانم که به‌مناسبت تشکیل کابینه‌ی جدید، از اعضاى کابینه‌ی قبلى ‌ - مخصوصاً برادر خوب و عزیزمان آقاى مهندس موسوى - که حقیقتاً هشت سال در سخت‌ترین دورانها با همه‌ی وجود تلاش کردند تشکّر کنم. بنده شاهد بودم و اداء این شهادت را لازم

«1»