مسئولیّت شما است و دِین شما به مردم است. و امّا مسئولیّت اوّل مردم در قبال شما - که آن طرف قضیّه است و همانطور که عرض کردیم، نمیشود گفت که شما مسئولید در مقابل مردم امّا مردم در مقابل شما مسئولیّتى ندارند، یا مردم در مقابل شما مسئولند و شما مسئولیّتى ندارید؛ نه، هر دو در مقابل هم مسئولید؛ این کلام امیرالمؤمنین ( علیه الصّلاة و السّلام ) و طرز فکر اسلام است - ( ۷ ) این است که شما را در حدّ اعلى ٰ حمایت کنند. اگر مسئولین کشور و دولت جمهورى اسلامى و هر دولتى، از حمایت و پشتیبانى مردم برخوردار نباشند، کار بر آنها دشوار و در شرایط و مواردى محال خواهد شد. مردم باید به شما به چشم امنائى نگاه کنند که امین و وکیل آنها هستید و میخواهید مشکلات آنها را حل کنید. انسان با وکیل خودش بداخلاقى نمیکند، نسبت به وکیل خودش خردهگیرى نمیکند؛ حمایت از وکیل و نماینده، وظیفهی موکّل است. شما وکیل مردمید؛ هم رئیسجمهور - که منتخب میلیونها انسان است - شما را معرّفى کرده و برگزیده، هم نمایندگان مجلس - که وکلاى مردمند - بر روى شما صحّه گذاشتند و شما را برگزیدند و به شما رأى دادند؛ شما وکلاى مردم هستید. مردم باید از وکلاى خودشان و از امناى خودشان - که شما هستید - حدّاکثر دفاع را و حمایت را بکنند. مسئولیّت دیگرِ مردم این است که مردم مشکلات کار را توجّه کنند. اینجور نباشد که افراد بیمسئولیّتى [ مسئولان را افسرده کنند ]؛ همچنان که در طول دوران جنگ دیدیم