بیانات سال 1368
او زخم خورده است؛ او از حضور در ایران استفاده‌هاى سیاسى و اقتصادى و نظامى با هم میبرده؛ او در مرزهاى ما حضور داشت تا رقیب جهانىِ خودش را زیر نظر داشته باشد؛ این چیز کمى است ؟ او از منابع ما استفاده میکرد، براى اینکه امکانات مالى خود و کمپانی‌هاى عظیم خودش را روزبه‌روز فربه‌تر کند؛ او در تمام قضایاى جهانى از دولت ایران به‌عنوان یک نوچه، یک آلت دست استفاده میکرد؛ با اعراب بد بود، دولت ایران را جلو می‌انداخت؛ در اوپک ( ۲ ) میخواست اِعمال نفوذ کند، دولت ایران را جلو می‌انداخت؛ حلقه‌ی امنیّتى میخواست دُور اسرائیل به وجود بیاورد، دولت ایران را مورد استفاده قرار میداد؛ یک آلت دست ! آلت دست یعنى چه ؟ همه‌ی اینها را از دست داده. نکته‌ی دوّم این است که جمهورى اسلامى به این اکتفا نکرده است که آمریکا را از کشور خودش بیرون کند، یک کار بزرگ‌ترى کرده که این کار دوّم از کار اوّل بزرگ‌تر است و آن این است که امیدى و نورى در دل یک میلیارد مسلمان به وجود آورده. این یعنى تهدید آمریکا در سطح زندگى یک میلیارد مسلمان. امروز دولت آمریکا به همان آسانى که در گذشته میتوانست در کشورهاى مسلمان اِعمال نفوذ کند، دیگر نمیتواند اعمال نفوذ کند؛ چون مسلمانهاى کشورهاى دیگر هم بیدار شده‌اند. شنیدید شما، در یکى دو سال گذشته که در یکى از کشورهاى مسلمان، وقتى ناوگان آمریکایى آمد در بندرهاى آن کشور پهلو بگیرد - براى یک مسافرت معمولى،