بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم خیلى متشکّرم از برادران عزیز در رهبرى کشور برادرمان سودان که در این حادثه‌ی مصیبت‌بار بسیار بزرگ براى ملّت ایران، با ما همدردى کردید. حقیقت این است که حضرت امام خمینى ( قدّس الله نفسه الزّکیّة ) براى ما فقط یک رهبر نبودند؛ ایشان یک پدر، یک معلّم، یک مرشد و مراد براى ملّت ایران بودند و ما در همه جاى زندگى کشورمان و جامعه‌مان، حضور معنوى حضرت امام خمینى را احساس میکنیم. ایشان نسبت به همه‌ی مسلمانان عالم همین احساسات پدرانه و محبّت‌آمیز را داشتند. در هنگامى که شما در سودان توانستید حکومت دست‌نشانده‌ی نُمیرى ( ۲ ) را کنار بزنید، حقیقتاً براى ایشان یک روزِ عید بود. حقیقتاً در نفْس ایشان و ذهن ایشان، شادى مردم سودان موجب یک شادى عمیق میشد و قضایاى امّت بزرگ اسلامى براى ایشان همواره مثل قضایاى کشور ما و مردم ما محسوب میشد. به‌هرحال ملّت ما با این حادثه‌ی مصیبت‌بار، با شجاعت و قدرت نفْس مواجه شدند. حضور مردم و احساسات عمیق مردم، توانست بسیارى از مقاصد سوء دشمنان ما را خنثى کند. من مجدّداً از شما برادران عزیز سودانى که به تهران آمدید و همچنین از برادران مسئول در کشور شما صمیمانه تشکّر میکنم. شما به برادران ما در سودان بگویید که ما همچنان که از اوّل گفتیم، در کنار شماها ایستاده‌ایم. ما به شما به چشم برادران نزدیک و عزیز خودمان نگاه میکنیم و امیدواریم که خداوند شما را بر