بیانات سال 1368
بیان کردند، عملیّات‌هاى بزرگ دیگرى در جبهه بوده و رشادتهاى بزرگى در آن عملیّات‌ها نشان داده شده و چهره‌هاى گمنام، بی‌ادّعا، کم‌ادّعا، متواضع، گوشه‌گیر - چه ارتشى، چه سپاهى، چه از آحاد نیروهاى بسیجى - بوده‌اند و هستند که شایسته و درخور آن هستند که مورد احترام و قدردانى قرار بگیرند. و ان‌شاءالله در آینده باید این کارها انجام بشود و یکى از برنامه‌هایى که ستاد کل تعقیب خواهد کرد ان‌شاءالله - چه مباشرتاً و مستقیماً، چه به‌وسیله‌ی دستگاه‌هاى دیگر - باید همین باشد که افرادى که در طول این سالیان فداکارى کردند - چه امروز در خدمتند، چه بیرون خدمتند - شناخته بشوند و برآورده ( ۳ ) و برکشیده بشوند و به آنها احترام بشود، از آنها قدردانى بشود. عمل خیر هیچوقت از بین نمیرود؛ عمل خیر هست. آن شبى که شما تا صبح بیدار ماندید، آن ساعات متوالی‌اى که شما در قرارگاه‌تان نشستید و این طرحها را ریختید، آن حضور شجاعانه‌اى که شما در یکى از روزها در صحنه‌ی جنگ داشتید، آن قدرت روحی‌اى که شما از خودتان نشان دادید که نیروهاى شما را جلو برد و نیروى دشمن را سرکوب کرد، حتّى آن گلوله‌اى که شما شلّیک کردید یا دستور دادید شلّیک بشود، همه‌ی اینها و هر یک از اینها یک حادثه‌اى نبود که یک روز واقع شد بعد هم تمام شد؛ نه، عین آن حادثه الان موجود است. در کجا ؟ در دو جا موجود است، و اگر خواستید، بگویید سه جا؛ که سوّمى را به قدر این دو خیلى اهمّیّت نباید