بیانات سال 1368


بسم الله الرّحمن الرّحیم اوّلاً به همه‌ی شما عزیزان، چه فارغ‌التّحصیلان دانشکده‌ی فرماندهى و ستاد و چه فارغ‌التّحصیلان این دوره‌ی دانشکده‌ی علوم نظامى و چه شما عزیزانى که امروز سردوشى گرفتید و همین‌طور به معلّمان و اساتیدتان و مدیران این مراکز علمى و نظامى و مسئولان ارتش جمهورى اسلامى ایران تبریک عرض میکنم. اینجا درحقیقت خاستگاه ارتش است. نقطه‌ی آغازى است براى پیکره‌ی عظیم و کارآمدى که دفاع از این کشور و ملّت و انقلاب و حفظ مرزها بر دوش آن و بر عهده‌ی آن است. این قاعده باید محکم باشد. همیشه در مراسم این دانشکده مکرّراً گفته‌ایم که اینجا باید از لحاظ همه‌ی عناصرى که ما در یک سرباز واقعىِ اسلام و یک سردار لایقِ نظام اسلامى توقّع داریم، با دقّت مورد توجّه قرار بگیرد. ارتش جمهورى اسلامى ایران یک ارتش آبرومند و پُرافتخار و کم‌توقّع است. شاید در بین ارتشهایى که ما در دنیا سراغ داریم، با این خصوصیّات خیلى کم باشند، شاید هم نباشند. دشمنان، هشت سال جنگ رسمى ‌ - و پیش از آن، نزدیک به دو سال جنگ واقعى و عملى - را بر ملّت ما تحمیل کردند. از روز اوّل، ارتش در میدان بود و من از نزدیک تلاشها را، مجاهدتها را، دلسوزی‌ها را،

«1»