که میخواهیم به همه‌ی مسلمانان از شیعه و سنّى بگوییم و تذکّر بدهیم که شما یک نقاط مشترکى دارید، یک نقاط اختلاف و افتراقى؛ در بعضى چیزها با هم شریکید و یک جور فکر میکنید و یک جور عمل میکنید، در بعضى چیزها [ هم ] هر فرقه‌اى روش خود را دارد؛ عرض ما این است که اوّلاً آن نقاط اشتراک از نقاط افتراق بیشتر است؛ یعنى همه‌ی مسلمین به خداى واحد، به قبله‌ی واحد، به پیغمبر واحد، به احکام، به نماز، به روزه، به زکات، به حج اعتقاد دارند. شما دو مسلمان را پیدا نمیکنید که وقتى صبح میشود براى نماز بلند نشود؛ مگر اینکه بخواهد به تکلیفش عمل نکند. وَالّا همه‌ی مسلمین عالم معتقدند که صبح باید نماز خواند، ظهر باید نماز خواند، عصر باید نماز خواند، شب باید نماز خواند، نیمه‌شب مستحب است نماز شب خواند، نماز را به‌طرف کعبه باید خواند، نماز را باید به زبان قرآن و از آیات قرآن خواند و حمد باید خواند؛ همه‌ی مسلمین عالم ماه رمضان که میشود ‌ - آن‌وقتى که فهمیدند روز اوّل ماه است - روزه میگیرند، مگر کسى به تکلیفش عمل نکند و فسق کند، وَالّا همه‌ی مسلمین عالم اعتقاد دارند؛ همه‌ی مسلمین عالم معتقدند باید زکات داد؛ همه‌ی مسلمین عالم معتقدند باید در عمر حدّاقل یک بار حج رفت؛ و از این قبیل. خب، یک جمعیّتى در حدود یک میلیارد [ نفر مسلمان ] یا بیشتر، در نقاط مختلف عالم زندگى میکنند. نقطه‌اى که تراکم جمعیّت مسلمین است، یعنى همین منطقه‌ی بین شرق و غرب ‌ - وسط دنیا و نقطه‌ی حسّاس

«2»