یک وقتی چند نفر خدمت رسول اکرم آمدند و از یک شخصی تعریف کردند، گفتند یا رسول‌ا‌لله‌ ! ما با این مرد هم‌سفر بودیم و او مرد بسیار خوب و پاک و باخدایی بود، دائماً عبادت میکرد، در هر منزلی که فرود می‌آمدیم، از وقتی‌که فرود می‌آمدیم تا وقتی‌که باز مجدّداً سوار میشدیم که راه را ادامه بدهیم، او مشغول نماز و ذکر و قرآن و مانند اینها میشد؛ وقتی‌که این تعریفها را کردند، پیغمبر با تعجّب از آنها سؤال کرد پس کارهایش را چه کسی میکرد، کسی که وقتی از مرکب پیاده میشود دائم مشغول نماز و قرآن است، غذای او را چه کسی میپخت، وسایل او را چه کسی فرود می‌آورد و سوار میکرد ؟ آنها در جواب گفتند یا رسول‌ا‌لله‌ ! ما؛ ما با کمال میل همه‌ی کارهای او را برایش انجام میدادیم. پیغمبر فرمود: کُلُّکُم خَیرٌ مِنه؛ ( ۲۲ ) همه‌ی شماها از او بهترید. اینکه او کار خودش را انجام نمیداد و به دوش شما می‌انداخت و خود مشغول عبادت میشد، موجب نمیشود که او مرد خوبی باشد؛ مرد خوب، شما هستید که کار میکنید و تلاش میکنید و حتّی کار [ فرد ] دیگری را هم شما به عهده میگیرید. با این‌گونه روشها، فضای زندگی در جامعه‌ی اسلامی پُر میشود از علاقه‌ی به کار و تلاش زندگی. همه‌ی این مواردی که عرض کردم، امروز مورد ابتلاء و احتیاج ما است. همه‌ی مردم مسلمان در ایران اسلامی و جامعه‌ی اسلامی باید نسبت به سرنوشت کشور و نسبت به بازسازی آن

«17»