اسلام میان ملّتهاى بسیارى مشترک است؛ پس ملّتهاى مسلمان به این انقلاب و به این نظام علاقه‌مندند. با یک نگاه دیگر، چون این انقلاب ضدّ قدرتهاى قلدر عالم بود، یعنى ابرقدرت‌ها را یکجا و با هم نفى میکرد و میکند و ملّت ایران به همه‌ی قدرتهاى مستکبر عالم « نه » گفت، پس هر جا ملّتى زیر فشارِ یکى از این قدرتها قرار داشت و قرار داشته باشد، به این انقلاب علاقه‌مند است؛ چون حرف دل او است. خیلى ملّتها هستند که دلهایشان پُر است؛ از حضور آمریکا، از نفوذ استکبار، از پایگاه‌هاى نظامى، از دخالتهاى اقتصادى و از ترویج فرهنگ بیگانه در کشورهایشان ناراحتند، ناراضی‌اند، امّا جرئت نَفَس کشیدن ندارند، قدرت اقدام کردن ندارند، رهبرى براى حرکت کردن در میان آنها نیست، اختناق به نحوى است که اجازه‌ی تکان خوردن به آنها نمیدهد. این کشورهاى مرتجعى که وابسته‌ی به آمریکا هستند، غالباً از این قبیلند. این ملّتها وقتى می‌بینند یک ملّتى آزادانه، با قدرت، بدون ترس، در مقابل نفوذ آمریکا، فرهنگ غرب، دخالت استکبار و حضور نظامى و اقتصادى و فرهنگىِ بیگانه شعار میدهد و عمل میکند و محکم می‌ایستد، قهرى است که در دلشان نسبت به این ملّت و انقلابِ آنها احساس علاقه میکنند. بُعد جهانى یعنى این؛ یعنى ملّت ما و انقلاب ما پیامى دارد براى ملّتهاى دیگر و آن پیام این است که اگر ملّت بخواهد و اگر گِرد یک رهبر و محور توانایى مجتمع بشود، خواهد توانست کارهاى نشدنى

«4»