بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم اوّلاً در این مجموعه‌ی شما الحمدلله چهره‌هاى آشنا زیادند؛ برادرانى که در دورانى از عمر جمهورى اسلامى هر کدام در یک گوشه‌اى، در یک بخشى - بزرگ یا کوچک - خدمت صادقانه‌اى را انجام دادند و یاد و خاطره‌ی زحماتشان و خدماتشان در ذهن بنده هست. شاید اغلب آقایان - مگر چند نفر معدودى - این‌جور هستند و جاى خوشوقتى است که آدم احساس میکند الحمدلله روحیه‌ها و نشاط‌ها و کارایی‌ها و تعهّدها - همه با هم - در طول زمان با همان شادابى انقلابىِ روزهاى اوّل باقى است و حالا هم دُور هم جمع شده‌اند و شما هم این رشته‌ی تسبیح را انداخته‌اید و آقایان را به یک کار دسته‌جمعىِ خوبى مشغول کرده‌اید. ان‌شاءالله موفّق باشند و موفّق باشید. راجع به بنیاد مستضعفان و جانبازان، بنده از اوایلْ عقیده‌ام این بود که اگر این بنیاد درست کار بکند و دلسوزانه امورش پیگیرى بشود، این ثروت عظیم مردم میتواند در جاهایى گره‌هایى را باز کند که دولت قادر نیست. نه از باب اینکه این قابل مقایسه‌ی با دولت است؛ نه، این یک چیز کوچکى است در مقابل مجموعه‌ی