که نظرشان خواسته بشود و از فضلا و مدرّسین خواسته‌اند که با اینها گرم بگیرند - گفتند شما جذب جامعه‌ی مدرّسین بشوید. پس نمیشود ما یک حرکت عمومى طلبگى و حوزه‌اى داشته باشیم درحالی‌که به قول معروف، این شیرش را جدا میدوشد و کشکش را جدا میسابد؛ آنها جدا، اینها جدا، این نمیشود؛ یک جریان است. باید با هم باشند؛ و بایستى مجموعه‌ی طلّاب ‌ - همچنان که در اساسنامه‌ی شما آمده - مجموعه‌ی مدرّسین را در رتبه‌ی بالاتر از خودشان و در رده‌ی بالاتر از خودشان مشاهده کنند و ببینند. این هم سهم آنها. شوراى مدیریّت هم همین‌جور. البتّه « شوراى مدیریّت » و « جامعه‌ی مدرّسین » هر دو عناوینند؛ اگرچه اشخاص محترم و بزرگوار فراوانى در این مجموعه‌ها هستند که ماها باید افتخار بکنیم که چنین عناصرى را در مجموعه‌ی حوزه‌ی علمیّه‌ی خودمان داریم، امّا آنچه مورد نظر امام بزرگوار و عزیزمان است، عنوان شوراى مدیریّت است که بالاخره افراد در این شورا و در آن جامعه می‌آیند و میروند؛ همچنان که در مجموعه‌ی شما ‌ - مجمع نمایندگان - افراد می‌آیند و میروند. قوام عنوان به افراد که نیست؛ عنوان، عنوان است و محلّ ورود مدح و ذم و داشتن اعتبار و مانند اینها است. افرادْ ذیل این عنوان قرار میگیرند و مصداق آن عنوان میشوند؛ البتّه بعضى از افراد به عناوین اعتبار هم میبخشند، بیش از آنچه دارد. پس ملاحظه کنید آنچه در حوزه‌ی علمیّه باید به‌عنوان یک حرکت سازنده انجام بگیرد، یک کار ذوجوانب است:

«10»