بسم الله الرّحمن الرّحیم اوّلاً از زحمتى که برادران عزیز و آقایان محترم کشیدید و از قم تشریف آوردید تا درباره‌ی مسئله‌اى که به نظر همه‌ی ما یکى از اهمّ مسائلِ امروز دنیاى اسلام است و هم موضوعى که احبّ موضوعات براى ما است ‌ - یعنى مسئله‌ی حوزه - با یکدیگر صحبت بکنیم و درباره‌ی آن تبادل نظر بشود خیلى متشکّرم، و امیدوارم که این ملاقات منشأ خیر باشد و براى بنده و شما آقایان پیش خداى متعال حسنه‌اى به حساب بیاید. اوّلاً نفْس عنوانِ نمایندگان طلّاب قم یک عنوان شیرین و امیدبخش و بیدارکننده‌ی آرزوهاى دیرین در باب حوزه‌ی علمیّه است. اینکه طلّاب قم به این عزم راسخ برسند که باید تشکّلى و حضورى و تلاشى براى بهسازى حوزه داشته باشند و این عزم در مقام عمل به آنجا برسد که انتخاباتى صورت بگیرد و نمایندگانى برگزیده بشوند، مژده‌ی بسیار بزرگى است. مسئله‌ی اصلاح حوزه یک چیزى نیست که در این زمان مطرح شده باشد؛ از سالها پیش در قم این مسئله مطرح بود. بنده اوّلى که وارد قم شدم ‌ - در سال ۳۷ - فضلاى جوانى را یافتم که دُور هم می‌نشستند و این آرزوها

«1»