بسم الله الرّحمن الرّحیم این ایّام متعلّق است به سیّده‌ی زنان عالم و بانوى بزرگ تاریخ جهان، فاطمه‌ی زهرا ( علیها سلام )؛ آن زن نمونه‌اى که حیات او با همه‌ی کوتاهى و عمر او در عین جوانى، الگویى است براى همه‌ی مردان و زنان غیور و مؤمن، مسلمانان و حتّى مردم غیرمسلمانى که با مقام آن بزرگوار آشنا باشند؛ و ما باید از زندگى آن بزرگوار درس بگیریم. قبلاً من لازم میدانم ضمن تسلیت این یادبود بزرگِ غم‌انگیز و حزن‌آلود، از همه‌ی شما برادران و خواهران تشکّر کنم؛ به‌خاطر حضورتان و زحماتتان که از نقاط مختلف کشور تشریف آوردید و گرد آمدید. یک نکته در زندگى زهراى اطهر ( سلام ا‌لله‌ علیها ) هست که به آن نکته باید توجّه کرد. البتّه ما در تعریف مقامات معنوى آن بزرگوار وارد نمیشویم؛ ما قادر نیستیم مقامات معنوى فاطمه‌ی اطهر ( علیها سلام ا‌لله‌ ) را بفهمیم، درک کنیم. حقیقتاً فقط خداوند است که بندگانِ در اوج قلّه‌ی معنویّت انسانى و تکامل بشرىِ خود را می‌شناسد و مقام آنها را میبیند؛ و کسانى که هم‌طراز آنها باشند؛ لذا فاطمه‌ی زهرا را امیرالمؤمنین خوب می‌شناخت و پدر بزرگوارش خوب می‌شناخت و اولاد معصومینش خوب می‌شناختند. مردم آن زمان و مردم زمانهاى بعد و ما در

«1»