بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم اوّلاً به همه‌ی برادران و خواهران، خوشامد عرض میکنم؛ چه کسانی که از راه‌های دور و شهرهای دیگر تشریف آوردید، و چه برادران و خواهرانی که از سازمانها و دستگاه‌های مختلف حضور به هم رساندید. و یاد شهید گرامی و عزیزمان، مرحوم آیت‌ا‌لله دکتر مفتّح را که این ایّام با نام ایشان ارتباط و پیوند پیدا کرده است، گرامی میداریم و از ایشان تجلیل میکنیم. مسئله‌ی این روزها حول‌وحوش دانشگاه و حوزه‌ی علمیّه و وحدت دُور میزند؛ و اینها، سه واژه و سه مفهومِ بسیار مهمّند در انقلاب ما. عنوان وحدت حوزه و دانشگاه - که امام بزرگوارمان این تعبیر را و این مفهوم را از قلب حکیمِ عارف و مُلهَم ( ۲ ) از ارشادات الهی صادر کردند -( ۳ ) متّکی است بر سه پایه‌ی اساسی و این سه پایه یعنی حوزه، دانشگاه و وحدت، هر سه جزو مسائل اصلی این انقلاب و این کشور است. اوّلاً بنای توحید - که مبنای فکری و اعتقادی و اجتماعی و عملی ما است - بر وحدت است. تفکّرات شرک‌آلود، انسانها را هم تقسیم میکند. و در جامعه‌ای که بر مبنای شرک بنا شده باشد، طبقاتِ انسان هم جدای از یکدیگر و بیگانه‌ی از یکدیگرند. ربط انسانها به مبدأ هستی و به نیروی قاهر و مسلّط عالم، وقتی در یک جامعه‌ی