بیانات سال 1368
اگر کسی مخلصاً‌لله احساس میکند که باید امروز بین برادران، برادری واقعی و عملی باشد، باید کوشش کند که گذشته را به یادها نیاورد؛ وَالّا او میرود کتاب احقاق‌الحق ( ۱۹ ) را می‌آورد به رخ این میکشد، این [ هم ] میرود کتاب تحفه‌ی‌اثنی‌عشریّه ( ۲۰ ) را می‌آورد به رخ او میکشد ! هر دو هم بحمدا‌لله به قدر کافی کتابِ پُر از طعن و دَق ( ۲۱ ) علیه همدیگر نوشته‌اند ! اگر ما بخواهیم گذشته را مطرح کنیم نمیشود. باید نگاه کنیم، بگوییم گذشته، گذشته - رحم ا‌لله معشر الماضین ،( ۲۲ ) آنها هر کار کردند، ما کاری به کار آنها نداریم - ما امروز میخواهیم تکلیف خودمان را بینناوبین‌ا‌لله نگاه کنیم. بینناوبین‌ا‌لله امروز ما باید با همدیگر توحید کلمه و رفاقت داشته باشیم، برادری داشته باشیم. اگر بخواهیم این را عمل بکنیم، باید از گذشته صرفِ‌نظر کنیم. این دارالتّقریبی هم که ما مطرح کردیم ،( ۲۳ ) برای این است. دارالتّقریبی که در مصر بود، از نظر ما عزیز و بسیار محترم بود؛ الان هم محترم است؛ [ امّا ] متأسّفانه نمیگذارند و نگذاشتند کار کند .( ۲۴ ) فقط در یک برهه‌ای از زمان که این مجلّات رسالة‌الاسلام ( ۲۵ ) [ منتشر میشد ] و مرحوم شلتوت ( ۲۶ ) و شیخ سلیم ( ۲۷ ) - این چند نفر رؤسای ازهر شریف - حیات داشتند، دارالتّقریب خوب حرکت میکرد. مرحوم آیت‌ا‌لله بروجردی که مرجع تقلید ما بود، پشتیبان دارالتّقریب مصر بود؛ رئیس ازهر هم که اوّل شیخ سلیم بود که پایه‌گذار و درحقیقت زمینه‌ساز دارالتّقریب بود و بعد مرحوم شیخ محمود شلتوت شد که او هم رئیس ازهر و مفتی دیار مصریّه بود - که خودش رئیس این