بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم از خداوند متعال براى همه‌ی شما برادران و خواهران که از نقاط مختلف و از راه‌هاى دور تشریف آوردید، طلب لطف و فضل و توجّهات خاصّ الهى را میکنم و امیدوارم مشمول عنایات مخصوص پروردگار و دعاى حضرت ولی‌عصر ( عجّل الله تعالى فرجه الشّریف ) باشید و شخصاً هم از همه‌ی شما متشکّرم؛ مخصوصاً که جلسه‌ی امروز و این مجلس مُعْظم ما، هم با حضور خانواده‌هاى معظّم شهیدان، و هم با حضور جانبازان عزیز - که ارزنده‌ترین یادگارهاى دوران حماسه‌ی دفاع مقدّس هستند - رایحه و عطر دل‌انگیز شهادت را دارد. یک رابطه‌اى هست میان رفتار امروز مردم ما و آنچه از زندگى معصومین ( علیهم السّلام ) براى ما روایت شده است. هرچه در زندگى کوتاه معصومین ( علیهم السّلام ) - نبىّ اکرم ( صلّى الله علیه و آله و سلّم ) و فاطمه‌ی زهراى اطهر ( سلام الله علیها ) و ائمّه‌ی دوازده‌گانه ( سلام الله علیهم اجمعین ) - به‌صورت درخشان و خیره‌کننده مشاهده میشود، رشحه‌اى ( ۲ ) از آن را در زندگى عمومى ملّت بزرگ ما امروز به‌صورت واضح‌تر، و در زمانهاى گذشته هم به‌صورت ضعیف‌ترى مشاهده میکنیم.