یک سخنرانی یکساعتهی یک آدم دانشمند، ارزشش بیشتر است. این که ما مرتّب به برادرها عرض کردیم در این دیدارها که بروید اشعار قویّ فارسی را در کتابهای گوناگون پیدا کنید و آنهایی را که مناسب است برای تفهیم مفاهیم اسلامی و عقاید اسلامی یا اخلاق اسلامی یا بینش سیاسی یا هر آنچه امروز جامعهی اسلامی به آن نیاز دارد برگزینید و بیایید در محافل بخوانید، برای این است؛ برای اینکه آنوقت شما یک کمِیت یا یک دِعبِل خواهید بود. البتّه چه چیزی باید در این اشعار باشد ؟ همانطور که عرض کردیم، یکی از چیزهایی که باید باشد عبارت است از مفاهیم بلند اسلامی؛ مثلاً در باب توحید یا در باب نبوّت. و بهترین اشعار قدما در باب توحید و نبوّت، همین مدایحی است که شعرای بزرگ ما در مقدّمهی دیوانهایشان، در مقدّمهی مثنویهایشان ذکر کردهاند و گفتهاند؛ این اشعار شعرای برجسته، که مضامین قوی و حقیقتاً روشنگر [ دارد ] که انسان [ میتواند ] پیغمبر را، یا امام را، یا فاطمهی زهرا ( سلام الله علیها ) را با مضمون این اشعار بشناسد. نمیگویم درست بشناسد - چون ماها که نمیتوانیم آن بزرگوارها را درست بشناسیم - در همان حدّی که ممکن است. مثلاً وقتی شعری راجع به امیرالمؤمنین خوانده میشود، هم مقام معنوی علی - که ما از آن خبر کمی داریم و قسمت پنهان از ذهن و فکر و دل ما آدمهای پایین و متوسّط است - هم عبادت امیرالمؤمنین، هم مظلومیّت امیرالمؤمنین، هم حکومت