بیانات سال 1368
کرد و مرحوم شهید محلّاتى و دیگران به شهادت رسیدند .( ۲ ) این هم از آن خاطراتى است که هرگز نباید فراموش کرد. همین‌طور براى جامعه‌ی روحانى و طلّاب و مدرّسین و علما در سراسر کشور، این ایّام مصادف است با سالگرد صدور پیام کم‌نظیر امام بزرگوار و فقید درباره‌ی مسائل روحانیّت و جامعه‌ی علمى شیعه ؛( ۳ ) که این پیام باید هرگز کهنه نشود و کارى را که در حوزه‌ی مبارکه‌ی قم و دیگر مراکز روحانى بر اساس این پیام شروع کردند، بزرگ بشمارند و نگذارند این کار، اندک توقّفى پیدا بکند ) ۴ ( همین‌طور این روزها مصادف است با سالگرد حادثه‌ی آخر بهمن تبریز ( ۵ ) در سال ۵۶ که یکى از قدمهاى بزرگ ملّت ما در جهت پیروزى انقلاب بود و یاد و نام آن مردم مبارز و مجاهد و شجاع و ربط و وصل مستحکم و مستمرّ آنها با روحانیّت اسلام و با امام و انقلاب را براى همیشه مسجّل کرد. این هم یک خاطره است. ما در مجموعه‌ی این مناسبت‌ها دُور هم جمع شده‌ایم و شما آقایان محترم و علما و فضلا و مدرّسین و طلّاب عزیز از قم و برخى مراکز دیگر اینجا تشریف آوردید. مسئله این است که اگر این انقلاب، انقلابى اسلامى نبود و پرچم آن به دست علماى دین نبود، قطعاً به پیروزى نائل نمیشد و به تشکیل یک دولت مستقل و سرافراز و نیرومند منتهى نمیشد. این تحلیل ما نیست، تحلیل