میداند - شما دارید فاصله میگیرید. آن‌وقتى که شما نسبت به کارتان با علاقه و دلسوزى دارید تلاش میکنید، آن‌چنان که میدانید خدا ‌ - که میداند و عالِم است - راضى است، آن‌وقت شما خوشحال باشید؛ کارتان تمام‌شده است، به هدف رسیده‌اید ‌ - این فلاح ( ۸ ) و نجاح ( ۹ ) و فوز ( ۱۰ ) است؛ یعنى رسیدن و دست یافتن به هدف - خشنود باشید. اگر این حالت استمرار پیدا کرد، این فلاحِ دائمى و ابدى است؛ و ما دنبال این هستیم؛ این جنبه‌ی عرفانى و معنوى و اخلاقى قضیّه که ما از این هم نبایستى فارغ باشیم؛ اگرچه گفتم ذهنهاى امثال بنده قادر نیست که عمق و مغزاى ( ۱۱ ) این معنویّات و این رقیقه‌ها ( ۱۲ ) را درست لمس کند؛ هرچه انسان معنوی‌تر و روحانی‌تر باشد ‌ - نه روحانىِ به معناى این لباس ما، [ بلکه ] به معناى روحانیّت معنوى و حقیقى و قلبى - این را بیشتر میفهمد. از لحاظ وضع تکلیف. آقایان ! عمده‌ی ارتش، نیروى زمینى است؛ اصل قضیّه شما هستید، نیروى هوایى شما را پشتیبانى میکند، نیروى دریایى [ هم ] ‌ - اگرچه ما مرزهاى دریایى و تهدیدهاى دریایى قابل توجّهى داریم - درجه‌ی دوّمِ شما است. یعنى حتّى آنجایى که تهدید از دریا باشد، مدافع واقعى شما هستید که در زمین هستید و باید دفاع کنید. اصل قضیّه، نیروى زمینى است. نیروى زمینىِ امروز هم مثل نیروى زمینىِ دوران رژیم گذشته نیست که همه‌ی تلاش و تحرّکش عبارت باشد از یک مانورى، در یک بیابانى، با یک دشمن فرضی‌اى، با یک

«7»