۱۵ شعبان ۱۴۱۰ بسم الله الرّحمن الرّحیم متقابلاً این عید بزرگ و این میلاد تاریخى و فرخنده را به شما برادران و خواهران و به همه‌ی ملّت بزرگ ایران و به همه‌ی مسلمین، بلکه به همه‌ی مستضعفان سرتاسر عالم تبریک عرض میکنم. ارتباط قلبى یکایک آحاد مردم مؤمن با مقام ولایت عظمى ٰ و با ولی‌ا‌لله‌ اعظم، یکى از برکاتى است که از مشخّص بودن مهدىّ موعود ( عجّل ا‌لله‌ تعالى فرجه الشّریف ) در عقیده‌ی ما مردم ناشى میشود. ما علاوه بر اعتقاد به اصل وجود مهدى و اینکه کسى خواهد آمد که دنیا را از عدل و داد پُر خواهد کرد ‌ - که همه‌ی مسلمین به این معنا قائل هستند ‌ - شخص مهدى را هم می‌شناسیم؛ نام او را، کنیه‌ی او را، پدر او را، مادر او را، تاریخ ولادت او را، کیفیّات غیبت او را، اصحاب نزدیک او را، حتّى بعضى از کیفیّات هنگام ظهور او را میدانیم. اگرچه آن شخصیّت درخشان را و آن خورشید تابان را، در بیرون و در محیط زندگى خود نمی‌بینیم و او را تطبیق نمیکنیم، امّا به حال او معرفت داریم. رابطه‌ی بین شیعیان ‌ - که این اعتقاد را دارند ‌ - با مقام ولایت و مهدىّ موعود، یک رابطه‌ی دائمى است؛ و

«1»