بیانات سال 1368
مردمِ آن روز کمتر نیست و در مواردى بیشتر است. اگر بگذریم از افرادى از برجستگان و بزرگان که در صدر اسلام بوده‌اند - که در تاریخ اسلام، تا آخر مثل خورشیدى خواهند درخشید - در چهارچوب و در سطح عامّه‌ی مردم و عموم مردم وقتى نگاه کنیم، مردم ما حقّاً و انصافاً جلوترند. در رحلت امام عزیزمان یک بار دیگر این معنا نشان داده شد. این احساسات پُرشور مردم و این ابراز عشق و وفادارى به امام و به انقلاب حقیقتاً انقلاب را در دنیا روسفید کرد؛ مایه‌ی مباهات امام عزیزمان شد. برادران عزیز نجف‌آباد و خوزستان ! باید عرض کنم این هم از برکات همان بزرگ‌مَرد است، این هم درس آن معلّم چیره‌دست است. ما ملّتى بودیم که در طول سالیان متمادى، استعمار و استکبار - با تلاش سیاسى و فرهنگى - جان را از ما گرفته بود؛ در غالب قضایاى گوناگونى که در تاریخ ما پیش آمده - قیامهاى مردم، شورشها، تحرّکات؛ ببینید تاریخ را - ملّت ایران در مواجهه‌ی با خطرها و مشکلها، در بلندمدّت نتوانستند ایستادگى کنند؛ یعنى استکبار و ایادی‌شان در داخل کشور و بخصوص حکومتهاى ستمگر آن‌چنان شیره‌ی حیات را و جوهر انسانیّت را از درون جامعه‌ی ما برده بودند و فشارها و تعلیمات سوء، آن‌چنان وضعى به وجود آورده بود که چه در ماجراهاى مشروطیّت و چه در قضایاى بعد از آن، توان از این ملّت بزرگ و با فرهنگ گرفته شده بود. در ماجراى نهضت