بیانات سال 1368


بسم الله الرّحمن الرّحیم خیلى متشکّرم از احساسات برادرانه و صمیمانه‌ی جنابعالى ( ۲ ) و بقیّه‌ی برادران عزیزِ رهبران شوراى ائتلاف هشت‌گانه‌ی افغانستان. حقیقتاً همان‌طور که میدانیم و میدانید، حضرت امام خمینى پدرى بود مهربان و معلّمى بود بزرگ و مرشدى بود حکیم و رهبرى بود در حدّ اعلاى فضایل و خصال رهبرى. ایشان به ملکوت اعلى ٰ پیوستند و براى امثال ایشان، خطاب « اِرجِعى اِلیّْ رَبِّکِ راضِیَةً مَرضِیَّة » ( ۳ ) بسیار دلنشین و دلنواز است. و حقیقتاً آن روح بزرگ، جوار رحمت پروردگارش را میخواست؛ سه چهار روز قبل از رحلتشان، همین را به من فرمودند. و خداى متعال هم بنده‌ی شریف عزیز متعبّد صالح خودش را ‌ان‌شاءالله‌ با رحمت خودش و فضل خودش و مغفرت کامل و شامل خودش استقبال کرد و امیدواریم که ایشان هم‌اکنون در جوار ارواح مطهّره‌ی انبیا و اولیا باشند و متنعّم هستند به نِعَم الهى. ما باید به فکر وظایف خودمان باشیم و سعى کنیم حالا که این نعمت بزرگ از ما گرفته شده و این روح ملکوتى در منظر ما قرار ندارد و ما این کمبود بزرگ را داریم، تا آنجا که بتوانیم با مجاهدت خودمان، با تلاش مضاعف

«1»