بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم در این روزهاى بسیار حسّاس که دلهاى همه‌ی ملّت ما را - مخصوصاً دلهاى شما جوانان و دانشجویان و اندیشمندان را - غم سنگینى از فقدان امام عزیزمان فراگرفته و فضاى کشور حقیقتاً در سایه‌ی همدلى مردم و مصیبت بزرگ مشترکى که همه‌ی دلها را فشرد و همه‌ی چشمها را اشک‌بار کرد، بحمدا‌لله با صفا و صمیمیّتى آغشته است، چه بهتر که در این فضاى معنوى و در این محیط صمیمى، از اصلی‌ترین و ضروری‌ترین مسائل کشور سخن به میان بیاید و مؤثّرترین قشرهاى کشور، درباره‌ی آینده‌ی این انقلاب و آینده‌ی این کشور، خطّ صحیح و مستقیم و آرمانهاى روشن و منوّر را با خودشان مرور کنند و نسبت به آنها تصمیم قاطع بگیرند و حرکت نویى - که مرهون برکات امام عزیزمان است - آغاز بشود. حقیقت این است که این مرد بزرگ، این شخصیّت عظیم تاریخى، با حیات خود - با وجود خود، با تحرّک خود، با ابتکار خود، با راهنمایی‌هایى که از آن روح بزرگ و دل روشن برمی‌آمد - و همچنین با مرگ پُرحادثه‌ی خود، با عروج ملکوتى خود، به انقلاب و به اسلام و به مسلمین خدمت کرد. شخصیّت این بزرگوار حامل هدایتهایى است که براى سالهاى متمادىِ امّت اسلامى، درس و رهنمودِ راهگشا است.