دانشجو بخواهد حضور انقلابى داشته باشد، راهش این است که سر مسئولین امر خودش داد بکشد؛ نه، این که انقلابیگرى نیست. آنجایى که شما می‌بینید دانشجو بر سر مسئولین امر داد میکشد، آنجا مسئولین امر با آن دانشجو هم‌جهت نیستند و مزدور آمریکا هستند، [ لذا ] این جوان طاقت نمی‌آورد، نمیخواهد؛ کمااینکه در رژیم گذشته همین‌جور بود و دانشجو، طلبه، مردم، وجدانهاى بیدار، انسانهاى شجاع، روحهاى سالم، بر سر آن کسانى که مسئولین امر بودند داد میکشیدند. نبادا یک عدّه‌اى به‌صورت فریب‌انگیز و با ترفندهاى خودشان، بیایند به چند نفر جوان ساده تفهیم کنند که دانشجو بایستى فریاد بکشد؛ بله، [ امّا ] فریاد بر سر چه کسى ؟ بر سر آمریکا، بر سر آن قدرتهایى که مزاحم مسئولین نظام و اداره‌کنندگان نظام هم همانها هستند؛ یعنى در خدمت نظام، در خدمت مسئولین، در خدمت مدیران کشور. حضور دانشجویى را به‌صورت قوى و با این خطّ درست ‌ - چه شما برادران، چه شما خواهرها؛ در هر جا که هستید، هر دانشگاهى که هستید، هرجورى که هستید - حفظ کنید. این یک نکته. نکته‌ی دوّم اینکه عزیزان دانشجو، جوانهاى خوب و باصفا و سالم ! بیایید تا آنجایى که در توان و قدرت شما است، در محیط دانشگاه یکپارچگى را حفظ کنید. نگذارید نامهاى گوناگونْ به معناى جهت‌گیری‌هاى گوناگون تلقّى بشود و نیروهایى را که باید همه به سمت دشمن بِایستند و موضع بگیرند، روبه‌روى هم قرار بدهند؛ مواظب

«9»