بیانات سال 1368
مثل کاروانى راه افتادیم و هنوز در اثناى راه هستیم و این ضایعه بر ما وارد شده. ماندن، توقّف کردن، تردید کردن، گناه و جرم است. و چون راه را باید ادامه بدهیم، بنابراین باید ببینیم با چه عواملى خواهیم توانست این ضایعه را جبران کنیم؛ روى این باید فکر کنیم. بنده صمیمانه از همدلى و صفا و همکارى شما برادران عزیز که با بسیارى از شما همکاری‌هاى طولانى در دوران مسئولیّتهاى پس از انقلاب تا امروز داشتیم، تشکّر میکنم. و مطمئنّاً مجلس شوراى اسلامى آن رکن رکینى است که موضع‌گیرى آن و تصمیم آن و حرکت صحیح و جهت‌دار و مدبّرانه‌ی آن نقش عمده‌اى خواهد داشت در اینکه ملّت ما و جامعه‌ی ما و همه‌ی ما با هم بتوانیم این راه را دنبال کنیم. هر کسى، هر دستگاهى نقشى دارد در این تکلیف بزرگ و عمومى؛ و نقش شما تعیین‌کننده‌تر است و لذا تکلیف شما هم سنگین‌تر است. خوشبختانه مجلس شوراى اسلامى امتحان خوبى داده. من به‌عنوان کسى که در بخشى از دوران مأموریّتم، ( ۳ ) در مجلس - در این سنگر استوار و مردمى - حضور داشتم و خدمت کردم و همواره براى این ارگان، براى این دستگاه عظیم و مؤثّر، احترام شایسته‌ی خودش را - که امام عزیزمان بر روى آن تأکید کردند و بناى انقلاب ما بر آن است - قائل بودم و به آن اعتقاد راسخ داشتم، احساس میکنم که مجلس، در گذشته نقش بسیار حسّاسى را در روند حرکت انقلاب داشته که در آینده هم ان‌شاءالله بایستى همان‌جور باشد.