بسم الله الرّحمن الرّحیم

خداوند به همه‌ی شما برادران عزیز و خدمتگزار و زحمت‌کش، به برکات روح پُرفتوح امام عزیزمان و با دعاى خیر آن قلب رئوف و مهربان که همیشه به شما اظهار علاقه میکرد و محبّت خدمتگزاران، در آن دل پُر از رأفت و رحمت خانه داشت و امروز هم دعاى آن بزرگوار ‌ان‌شاءالله‌ شامل حال همه‌ی ما و شما است، جزاى خیر بدهد و شما را مشمول عنایات و رحمت خود قرار دهد. برادران عزیز ! امام کبیر ما عصر جدیدى را آغاز کرد. ما امروز که دلهایمان، جانهایمان لبالب از حسرت فقدان آن عزیز بی‌همتاى امّت اسلامى است، بزرگ‌ترین وظیفه‌مان این است که مشخّصات این عصرى را که امام آغاز کردند و ملّت را در فضاى آن قرار دادند و به جهان آن را اعلام کردند بدانیم و این مشخّصه‌ها را حفظ کنیم. عزادارى واقعى آن‌وقتى است که ما به این فریضه عمل کنیم. این عصرى که امام بزرگ و عظیم‌الشّأن ما آغاز کردند مشخّصه‌هایى دارد که عمده‌ی آن مشخّصه‌ها عبارت است از بخشیدن روح عزّت و استقلال و استغناء و اعتماد به نفْس به ملّتى که در طول سالیان متمادى سعى

«1»