بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم بنده متقابلاً این ضایعه‌ی مصیبت‌بار و بسیار سنگین را به جنابعالى ( ۲ ) و آقایان - که همواره بازوهاى توانایى براى امام فقید عزیزمان بودید - تسلیت عرض میکنم. شکّى نیست که نقش شخصیّت‌هاى روحانى - از قبیل جنابعالى و برادران عزیز دیگرى که در این مجمع، سالها است مشغول کار و تلاش هستند - در تحقّق انقلاب و در تثبیت انقلاب و در پیشرفت انقلاب یک نقش بارز و برجسته بوده؛ البتّه در آینده هم همین نقش ان‌شاءالله خواهد بود. و بی‌شک این ملّت و هواداران این انقلاب، تأثیر و نقش سازنده و تعیین‌کننده‌اى را که روحانیّت بزرگوار در اقطار ( ۳ ) کشور - بخصوص در تهران - ایفا کردند براى تبیین مبانى انقلاب براى مردم و ترویج آن و به تحقّق رساندنِ آن و بسیج نیروهاى عظیم ملّت پشت سر آن، فراموش نخواهند کرد. از اینکه فرمودید که به بنده - برادر و همکار ( ۴ ) همیشگى خودتان - کمک خواهید کرد در انجام این مسئولیّت سنگین، من عمیقاً تشکّر میکنم؛ انتظار هم همین است. و بدون این و بدون لطف الهى و دعاى حضرت ولی‌عصر و نَفَس گرم اخیار ( ۵ ) و صلحا، هیچ کارى نمیشود کرد. امیدواریم که خداى متعال این لطف و فضل را همواره