بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم به همه‌ی برادران و خواهران عزیز که از شهرهاى مختلف و از اطراف کشور اجتماع فرمودید و رنج راه‌هاى طولانى را تحمّل کردید و به اینجا تشریف آوردید، صمیمانه تسلیت عرض میکنم و از همه‌ی شما - مخصوصاً برادرانى که با پاى پیاده این راه را طى کردند - به‌خاطر زحماتتان و عشق و شوقتان نسبت به امام عزیز تشکّر میکنم. من همین‌طور که در چهره‌ی شما برادران دقیق میشوم و نگاه میکنم به این صورتهاى نورانى - شما جوانها، شما برادران سپاهى، شما جبهه‌رفته‌ها - احساس میکنم همین شماها بودید که دل امام براى شما میتپید و نسبت به شما همواره احساس محبّت و عطوفتى پدرانه میکرد؛ این محبّتها طرفینى است. روح آن بزرگوار هم بی‌شک متوجّه شما است؛ همین‌طور علماى عزیز و محترم که خدمتگزاران همیشگى این انقلاب و اسلام بودید و هستید. این مصیبت بزرگى بود که بر ما وارد شد و دنیا را تکان داد. عظمت مصیبت به حدّى بود که در سطح عالم اثر