گذاشت. ما هنوز گرمیم، به عظمت ضایعه درست توجّه نداریم. مردم دنیا ‌ - چه مسلمانان اطراف عالم و چه حتّى ملّتهاى غیرمسلمان؛ چه دوست و چه حتّى دشمن - که از دور به ما نگاه میکنند، همچنان که انقلاب ما را بیشتر از ما با ابعاد عظیمش مشاهده میکردند، و همان‌طور که عظمت جمهورى اسلامى را خیلى با ابّهت‌تر از خود ما که در آن زندگى میکنیم مشاهده میکنند، و همان‌طور که مقاومت و پایمردى ملّت ایران در جنگ را با چشم ستایش نگاه میکردند و مسئله را از ما باابّهت‌تر و عظیم‌تر مشاهده میکردند، در این قضیّه هم [ نگاهشان ] همین‌طور است. آنها از دور وقتى مجموعه‌ی قضایا را می‌بینند، حضور ملّت ایران، وفادارى ملّت ایران، مقاومت و پایمردى ملّت ایران، عظمت امام، جاى خالى امام، ضایعه‌ی فقدان این بزرگ‌مَرد را به شکل برجسته‌اى مشاهده میکنند. خب، ما از خدا کمک خواستیم؛ به خدا تکیه کردیم؛ به پروردگار عالم عرض کردیم که بدون هدایت تو و کمک تو از ما کارى ساخته نیست. از اوّل هم همین‌جور بود؛ انقلاب هم بدون کمک خداوند به پیروزى نمیرسید؛ در جنگ هم بدون نصرت الهى، ما به این همه افتخارات دست پیدا نمیکردیم و دشمن جهانى را داغدار نمیکردیم. حالا هم همان‌طور است. خوشبختانه ملّت ما آگاهند؛ این نعمت بزرگى است. کمتر ملّتى این‌قدر در مسائل ‌ - به‌طور عموم - از آگاهى برخوردارند که ملّت ما [ برخوردار است ]؛ این هم از برکات انقلاب و اسلام است. اگر آگاهى شما ملّت نبود، کارها سخت میشد، دست دشمن باز میشد، فشار دشمن ممکن میشد.

«2»