بیانات سال 1368


داشت ‌ - همه هم اعتراف کردند - که این انقلاب اهل سازش و تسلیم و باج‌دهى نیست. این باید حفظ بشود؛ این باید سرِ سوزنى هم خدشه برندارد. اگر ما بخواهیم کشورمان را و جمهورى اسلامی‌مان را حفظ کنیم، به برکت همین حفظ ابّهت انقلاب خواهیم توانست. شرق و غرب هم این انقلاب را شناخته‌اند؛ گردن‌کلفت‌هاى دنیا هم توقّعشان را از این انقلاب کم کردند. آدمهاى ضعیف، ملّتهاى ضعیف و دولتهاى ضعیف، بزرگ‌ترین ضربه را با ضعف خودشان به خودشان میزنند. آن دولتى که شرق و غرب و قدرتهاى بزرگ میدانند که میشود روى آن اثر گذاشت و از آن یک تکّه کَند، از طرف قدرتهاى بزرگ مورد ترحّم قرار نمیگیرد. قدرتهاى بزرگ باید بدانند که این صخره است، از آن نمیشود چیزى کند. این را تا حالا فهمیده‌اند. ما این را باید حفظ کنیم. امید ملّتهاى مسلمان به انقلاب ما و به جمهورى اسلامى به‌خاطر همین صلابت است. اینکه می‌بینید در رحلت امامِ شما، ملّتها ‌ - در آفریقا، در اقصاى آسیا، در اروپا - با این همه مخالفت و فشارى که روى آنها هست، این‌جور عزادارى میکنند و بر سرشان میزنند، براى چیست ؟ اینها که امام ما را ندیده بودند. این به‌خاطر آن است که ملّتهایى که تحقیر شدند، عظمت خودشان را در چهره‌ی امام ما میدیدند. ملّتهاى تحقیرشده، عزّت خودشان را در این مرد ‌ - مرد الهى و آسمانى - مشاهده میکردند. لذا [ او را ] دوست داشتند، به او علاقه داشتند، به او عشق می‌ورزیدند، او را مظهر موجودیّت و هویّت و عزّت خودشان به حساب می‌آوردند. این براى جمهورى اسلامى باید محفوظ بماند.

«4»