کُشت و در درون خود خفه کرد؛ طرح مسائل اختلاف‌انگیز را باید ممنوع دانست، ممنوع دینى، ممنوع شرعى. بعضی‌ها هستند که اگر بخواهند هم اختلاف درست کنند، خیلى نمیتوانند ‌ - چون شعاع وجودى آنها زیاد نیست؛ یک آدم معمولى است، در یک گوشه‌اى دارد زندگى میکند؛ این اگر هم بخواهد اختلاف ایجاد کند، حدّاکثر بین دو نفر، چهار نفر ممکن است اختلاف درست کند؛ البتّه همین هم حرام است، همین هم اشکال دارد، امّا ضایعه‌اش بزرگ نیست - [ امّا ] بعضی‌ها هستند که اگر عمداً هم نخواهند ایجاد اختلاف کنند، نقششان و تأثیر و قوّت وجودی‌شان جورى است که کمترین اشاره‌ی آنها خداى نکرده ممکن است موجب تفرقه و اختلاف بشود. افراد حسّاس، افرادى که حرکات آنها، حرف آنها، اشاره‌ی آنها، تصریح آنها در مردم اثر میگذارد، اینها باید مواظب باشند. کسانى که قلم دستشان است، کسانى که تریبون در اختیارشان است، کسانى که از وجهه در میان جمعى از مردم برخوردارند، باید خیلى مراقبت کنند. وحدت کلمه را باید حفظ کرد؛ این وصیّت دائمى امام بود. در طول این ده سال بعد از انقلاب، شاید کمتر مسئله‌اى به ‌قدر وحدت مورد تأکید آن بزرگوار بود. البتّه از خدا هم باید کمک گرفت. ماها ضعیفیم. ما بر احساساتمان به‌آسانى فائق نمی‌آییم، مگر خدا کمک کند. از خدا واقعاً کمک بخواهید؛ به خداى متعال از لغزش پناه ببرید؛ از خداى متعال توفیق براى اصلاح بخواهید. و من اعتقاد دارم که فضل پروردگار همچنان بر این انقلاب هست، همچنان که از روز اوّل بوده؛ و اگر کمک خدا

«7»