از کشور بر دوش آنها است ‌ - همین شما آحاد مردمِ قشرهاى مختلف‌ - دل میداد، با آنها حرف میزد، از آنها میخواست، با آنها رابطه داشت. همان‌طور که امیرالمؤمنین ( علیه الصّلاة و السّلام ) به مالک اشتر سفارش میکند. مردم هم پاسخ دادند و آن امام و این امّت توانستند این انقلاب را از راه‌هایى عبور بدهند و بگذرانند که اگر به عقب برگردیم و نگاه کنیم، از مشاهده‌ی آن راه‌هاى خطرناکى که از آنجاها عبور کردیم، آدم وحشتش میگیرد. گاهى انسان در میان پیچوخم‌هاى یک جادّه‌ی کوهستانىِ صعب‌العبور، با احتیاط، با دقّت، قدم‌به‌قدم میرود، بعد که به قلّه رسید، برمیگردد نگاه میکند، آن‌وقت تعجّب میکند که از چه جاهایى ما عبور کرده‌ایم ! این ده سال را مرور کنید: جنگ را، محاصره‌ی اقتصادى را، همدستى قدرتهاى بزرگ علیه جمهورى اسلامى را، همدستى نیروهاى نظامى اروپا و آمریکا و ارتجاع علیه ما را، توطئه‌هاى داخلى را، نفوذی‌هاى دشمن را، کودتاهایى که در این مدّت طرّاحى کردند را، نفوذهاى لیبرال‌ها و ملّی‌گراها و بی‌اعتقادان به اسلام و به مردم را، ببینید از کجاها عبور کرده‌ایم ! این نبود مگر در درجه‌ی اوّل به‌خاطر لطف و فضل و دست قدرت و حمایت پروردگار و در درجه‌ی بعد این پیوند مستحکم شما مردم با امام و رهبر بزرگ و قائد عظیم‌الشّأن‌مان؛ و همین، انقلاب را بیمه کرد. لذا وقتی‌که جاى خالى آن شخصیّت عظیم، همه‌ی دنیا را متوجّه ما کرد ‌ - که دوستانمان نگران شدند که چه خواهد شد، دشمنانمان خوشحال شدند که همه‌چیز از بین خواهد رفت - در این لحظه‌ی

«3»