اگر کسى تکیه به خدا بکند امّا حرکت نکند، این بی‌فایده است؛ اگر کسى حرکت بکند، قیام بکند، امّا تکیه به خدا نکند، این هم بی‌فایده است؛ امّا قیام ‌لله‌، قیام با‌لله‌، تکیه به خدا، این آن عامل پیروزى است، عامل موفّقیّت است. من و شما باید کوشش کنیم این را در خودمان تأمین کنیم. آن‌وقت وحشتها میریزد، ذهنها روشن میشود، دلها قرص میشود، کمبودها و نداشتن‌ها به نظر انسان کوچک می‌آید، حقیر می‌آید؛ مثل مؤمنین صدر اسلام، مثل خود شما در دوران سخت جنگِ هشت‌ساله. این اصل قضیّه است. حالا من عرض میکنم یک نگاه بکنید به گذشته، یک نگاه بکنید به آینده. شما به شهرهاى خودتان برمیگردید، هر کدام در میان مردم خودتان کارى دارید؛ چه خانواده‌هاى محترم شهدا، چه علماى عزیز و ائمّه‌ی محترم جمعه و گویندگان حق و پیشروان راه خدا، چه مسئولین سیاسى و دولتى و نهادهاى انقلابى، چه مردم شاغل در بخشهاى مردمى؛ فرق نمیکند. معیار این باشد: یک نگاه بکنید به گذشته؛ این ده سالِ سختى که به برکت رهبرى آن مرد خدایى، آن انسان پیامبرگونه ‌ - نه پیامبر؛ باز بهانه‌طلب‌ها و وسواسی‌ها حرف درست نکنند؛ نخیر، امام عزیزمان شاگرد پیغمبران [ بود ] و حرکت‌کننده به‌گونه‌ی آنان و به روش آنان - [ گذشت ]، این کارى که او در این ده سال کرد، ماها را از چه گذرگاه‌هاى سختى عبور داد؛ یک نگاهى بکنید به آن ایمانها، فداکاری‌ها، عشقها، خلوصها؛ و دشمنی‌هایى که به جایى نرسید و تهدیدهایى که هرگز عملى نشد و نمیتوانست بشود و بینی‌هایى را

«3»