بیانات سال 1368
و اعتقادى و پیوند ولایتى با خدا دارد؛ مسئله این بود. اصلاً راز ایستادگى و اقتدار این نظام این است. همین که الحمدلله نتوانستند روى این صخره‌ی باصلابت حتّى خشى بیندازند، علّتش همین بوده؛ باز هم نمیتوانند. مردم ایران ثابت کردند که دشمن نمیتواند نسبت به آنها طمع بورزد. علّتش همین ایمان است. و همین ایمان به خدا و همین کار براى رضاى خدا است که موجب میشود شما اینجا نشسته باشید و در کشورهاى گوناگون دنیا به اسم شماها شعار بدهند. شما، یا ما به‌عنوان مسئولین نظام، مگر چقدر رابطه با مسلمانهاى اروپا و آفریقا و خاورمیانه و شرق آسیا و کشورهاى گوناگون ایجاد کرده‌ایم که این‌جور در حادثه‌ی ضایعه‌ی مصیبت امام عزیزمان با ما همدردى کردند ؟ این هیئت ایرانى که رفته بود آنجا، مردم دست به گردنشان می‌انداختند، گریه میکردند ! ( ۳ ) این چیست ؟ این چه رابطه‌اى است ؟ این را ما به وجود آورده‌ایم ؟ نخیر؛ این رابطه را هم خدا به وجود آورده، یعنى همان معنویّت، همان پیوند قلبى با خدا. در قرآن کریم به رسول خودش میفرماید که « لَو اَنفَقتَ ما فِى الاَرضِ جَمیعًا »، اگر همه‌ی پولهاى دنیا را هم خرج میکردى - پول نفت که چیزى نیست، درآمد ارزى جمهورى اسلامى که به حساب نمی‌آید - اگر تمام پولهاى دنیا را هم خرج تبلیغات و دادن به فلان روزنامه‌نگار و دادن به فلان تبلیغاتچى و دادن به فلان گروه و حزب سیاسى میکردى، مآ اَلَّفتَ بَینَ قُلوبِهِم، نمیتوانستى این‌قدر دلها را به هم نزدیک کنى. پس چه شد ؟ وَلـّْکِـنَّ اللهَ اَلَّفَ بَی‌ـنَهُم؛ ( ۴ ) خدا این دلها را