بیانات سال 1368


نیست. ما ثابت کردیم که جنگ‌طلب نیستیم. ما به دنیا نشان دادیم که به صلح همه‌ی منطقه، بلکه همه‌ی عالم از صمیم دل علاقه‌مندیم. ما معتقدیم که در صلح و آرامش میشود به سازندگی‌هاى درونى و بیرونى خودمان بپردازیم. ما جنگ‌طلب نیستیم؛ از اوّل هم نبودیم. جنگ را بر ما تحمیل کردند. منتها ما آن ملّتى هستیم که از خودمان دفاع میکنیم، خوب هم دفاع میکنیم. ما ملّتى نیستیم که عقب بنشینیم و به دشمن پشت بکنیم. ما با خطر مواجه میشویم، این را در این ده سال نشان دادیم. الان هم علی‌رغم اینکه رژیم عراق و دیگران راجع به صلح حرفهاى زیادى میزنند و ما هم این حرفها را قبول میکنیم و از اینکه مذاکرات منتهى به یک صلح پایدار بشود استقبال میکنیم، [ امّا ] این را پوشیده نمیداریم که تا وقتى نیروهاى دشمن در خاک ما هستند، ما آن اعتماد لازم را به طرف مقابل پیدا نخواهیم کرد. این چه صلح‌طلبی‌اى است که ادّعا میکنند، درحالی‌که اوّلین اقدام لازم را هنوز انجام نداده‌اند. این نیروها را باید بیرون ببرند، بعد دم از صلح بزنند. ما دفاع از انقلاب و آمادگى براى این دفاع را همیشه لازم میدانیم. یک روز نباید بر ما بگذرد که اهمّیّت آمادگى عمومى، در آن روز مغفولٌ‌عنه واقع بشود؛ باید آمادگى را همیشه حفظ کرد. آن ملّتى که آماده نباشد و ضربه بخورد، مورد ستایش هیچ کس قرار نخواهد گرفت، مورد ترحّم هیچ کس هم قرار نمیگیرد. امیرالمؤمنین ( علیه

«6»