بیانات سال 1368
بسم الله الرّحمن الرّحیم بنده متقابلاً مصیبت جان‌گداز و جانسوز رحلت امام بزرگوار و عزیزمان را به همه‌ی شما برادران و خواهران عزیز، برادران بزرگوارمان در شوراى عالى قضائى و قضات محترم و کارمندان دستگاه قضائى کشور، خانواده‌هاى عزیز شهداى عالی‌قدر هفتم تیر که یادگارهاى ارزنده‌ی یکى از مقاطع مهمّ انقلاب ما هستند، شما عزیزانى که از راه دور تشریف آوردید، علما و ائمّه‌ی جمعه‌ی محترم استان لرستان و شما اقشار مردم مؤمن و مخلص و غیور آن استان، تسلیت عرض میکنم. خداوند ان‌شاءالله بار سنگین این مصیبت را بر دوش ملّت ایران، مایه‌ی اجر و ثواب و رحمت خود قرار بدهد و به همه‌ی ملّت ایران اجر و صبر و استقامت در راه آن قائد و رهبر عظیم‌الشّأن عنایت کند. یک مسئله، مسئله‌ی هفتم تیر و آن حادثه‌ی فراموش‌نشدنى است؛ چون هنوز هم در دنیاى سیاست در سطح جهان، یک مسائلى مطرح است که براى ملّت ایران، هفتم تیر قابل طرح و قابل احتجاج ( ۲ ) است. در طول این چند سال، در ماجراى هفتم تیر دو گروه رسوا شدند: یک گروه، آن کسانى که ادّعا میکردند طرف‌دار مردمند، طرف‌دار خلقند، طرف‌دار انقلابند، انقلابى هستند، پرده‌ی غلیظى از ریا و دروغ و خدعه بر کار خودشان کشیده