نمیکنیم؛ احساس قدرت میکنیم. ما به قدرتهاى جهانى میگوییم که اگر شما محبّت ملّت ایران و نظام جمهورى اسلامى را میخواهید، شرط دارد. اوّلین شرط این است که دست از زورگویى و گردن‌کلفتى و افزون‌طلبى خودتان بردارید. شرط دیگر این است که [ دست از ] دفاع از تروریست‌ها و مفسدین و بدکارانى که علیه این انقلاب یا علیه انقلابهاى دیگر مشغول توطئه هستند بردارید. چرا قدرتهاى بزرگ از قبیل آمریکا به خودشان حق میدهند که هر جا ملّتى قیامى کرده، انقلابى به راه انداخته، حکومتى طبق میل خودش تشکیل داده، اینها فوراً میروند اخلال میکنند و مخالفین آن حکومت را پیدا میکنند و به آنها سلاح میدهند و پول میدهند و رادیو میدهند و تبلیغات میدهند و هزاران خباثت میکنند تا شاید بتوانند آن حکومتى را که مستقل است - حالا به هر اندازه‌اى که مستقل است؛ همه‌ی این حکومتهاى انقلابى هم یک جور نیستند؛ هرچه هست - از پا در بیاورند ؟ چرا ؟ به چه حقّى ؟ آمریکا باید از حمایت خود از ضدّانقلابیّون و منافقین و قاتلین مردم توبه کند. مادامی‌که این توبه‌هاى سیاسى انجام نگیرد، دشمنى و خشم ملّت ایران نسبت به ابرقدرت‌ها و بخصوص نسبت به شیطان بزرگْ آمریکا، سرِ سوزنى کم نخواهد شد. ما احساس میکنیم بحمدا‌لله‌ از درون قوى هستیم. قوّتمان هم نه به‌خاطر تکیه به کسى، یا به سیاستى، یا به روشى از این روشهاى معمولى دنیا است؛ نه، قوّت ما به‌خاطر این است که از رابطه‌ی خودمان و خدا خاطرمان

«7»