توخالی‌اند. بله، وقتى شما به قدرتهاى باطل کارى نداشته باشید، خب هستند. یک کوت ( ۳ ) پنبه و پوشال را هم که یک جا بگذارید، اگر بادى نیاید، اگر کسى با پا آن را نزند، ده سال هم آنجا میماند. قدرتهاى مادّى دنیا، تا انسانها با آنها درنیفتاده‌اند، تا مورد تهاجم تندبادِ احساس و اراده‌ی ملّتها قرار نگرفته‌اند، البتّه هستند، ظاهراً خیلى هم پُرقدرت؛ امّا این حساب نیست، حسابْ آنجایى است که نیروى اراده‌ی مردم با این قدرتها سینه‌به‌سینه بشوند. آنجا قابل محاسبه است که ببینیم قدرت کجا است و مال کیست. شما این قدرتهاى استعمارى را ببینید ! چه قدرتهاى استعمارى اروپایى را در این چند ده سال اوایل قرن حاضر؛ چه قدرت آمریکا را از آن‌وقتى که در این سى چهل پنجاه سال اخیر به‌صورت دزد گردنه‌بگیرِ اصلىِ دنیا در صحنه ظاهر شده. هر جا ملّتها با اینها درافتادند، اینها مجبور به عقب‌نشینى شدند. این‌جورى نیست ؟ یک مطالعه‌اى در ذهنتان بکنید ! آمریکا آمریکا است، امّا تا وقتی‌که ملّت ویتنام با آن درگیر نشده؛ وقتى درگیر شد، آمریکا تبدیل میشود به یک نیروى شکست‌خورده‌اى که ظرف مدّت چند ماه مجبور میشود پانصدهزار نیروى نظامى خودش را عقب بکشد. قدرت استعمارى فرانسه و انگلیس خیلى قوی‌اند، امّا مادامی‌که مردم کشورهاى زیر ستم با اینها درنیفتاده‌اند؛ وقتی‌که ملّتها با اینها درمی‌افتند، ناگهان می‌بینید این کوت عظیمى که از پنبه یا پوشال جلوى شما بود، تبدیل شد به هیچ. قدرت وابسته‌ی حکومتهاى استعمارى و استبدادى ‌ - مثل حکومت

«3»