برود؛ لکن با گذشت زمان، با قاطعیّتى که رهبران امّت و خواصّ ملّت، و وفائى که عامّه‌ی مردم نشان دادند و آگاهى و هوشیارى عمومى، وضع عوض شد. امروز تحلیل‌ها چیز دیگر است، برداشت دنیا جور دیگر است. بالاخره دشمن تودهنى را خورد. این وهله‌ی اوّل. امّا برادران عزیز ! ما در طول این ده سال تجربه‌هاى زیادى داریم. و حقیقتاً بنده به این کلام امیرالمؤمنین ( علیه الصّلاة و السّلام ) رسیده‌ام که « وَ مَن نامَ لَم یُنَم عَنه »؛ ( ۸ ) اگر غفلت کردیم، در همان لحظه‌ی غفلت ضربه را خواهیم خورد. یعنى دشمن هیچوقت از ضربه زدن و هجمه کردن و توطئه کردن علیه این بساط دینى و اسلامى منصرف نخواهد شد؛ منتها آن‌وقتى که ما قاعده‌ی کار را محکم کرده باشیم، دشمن مأیوس خواهد شد. اگرچه در حال یأس هم اگر بتواند، ضربه میزند؛ منتها وقتى امید دشمن از او گرفته شد، طبعاً تلاش و تحرّک او هم کم خواهد شد، که ما باید خودمان را به آنجا برسانیم. امّا در وضع کنونى یک‌لحظه از کید دشمن، از توطئه‌ی دشمن و طرق گوناگونى که این توطئه ممکن است با آن وجه و آن شکل انجام بگیرد، نباید غافل باشیم. فکر نکنیم که چون حالا مسئله‌ی رهبرى حل شد، قانون اساسى شکل مطلوب خودش را پیدا کرد و مردم حضور قوىّ خودشان را در صحنه نشان دادند، پس همه‌ی قضایا تمام شد؛ و خداى نکرده از دقّتِ وسواس‌آمیز نسبت به مراقبتهایى که باید بکنیم، غافل شویم و منصرف بمانیم؛ نه، هم بنده در مسئولیّت خودم،

«6»