بسم الله الرّحمن الرّحیم ( 1 ) متقابلاً بنده هم به همه‌ی شما برادران عزیز، مؤمن، بااخلاص و پُرشور، این مصیبت عظیم و این حادثه‌ی فراموش‌نشدنى را از صمیم قلب تسلیت عرض میکنم. از همه‌ی برادران و خواهران که از نقاط مختلف کشور زحمت کشیدید و تشریف آوردید ‌ - مخصوصاً آن برادران عزیزى که این راه طولانى را با پاى پیاده طى کردند و عاشقانه به زیارت مرقد آن عزیز، به زیارت مزار مطهّر و منوّر آن محبوب دل مسلمین عالم، بلکه محبوب ملائکة‌ا‌لله‌ و همه‌ی عباد صالحین تشریف آوردید - همچنین از آقایان محترمِ علماى اعلام و ائمّه‌ی جمعه‌ی محترم و خانواده‌هاى شهدا صمیمانه تشکّر میکنم. یک نکته‌ی اصلى در این قضایا، همیشه جلوى چشم ما است و آن این است که عامل اصلى، آن دست نیرومندى که دلهاى شما مردم را به انقلاب و به امام و به جمهورى اسلامى، با این استحکام متّصل کرده، آن نیروى عظیمى که ملّت ایران را مثل اقیانوسى موّاج در تمام مراحل انقلاب ‌ - از جمله بعد از رحلت امام امّت - در مقابل چشم جهانیان قرار داده، عبارت است از: ایمان و اعتقاد شما به خدا و اسلام. قضیّه این است؛ این را دستِ‌کم نباید گرفت. اگر ایمان مردم ما به اسلام نبود، انقلاب هم به پیروزى نمیرسید. اگر امام عزیزمان در

«1»