بسم الله الرّحمن الرّحیم ( 1 ) از همه‌ی برادران و خواهران که از نقاط مختلف کشور و از راه‌هاى دور تشریف آورده‌اید، صمیمانه تشکّر میکنم و این مصیبت بزرگِ جان‌گداز را که حقیقتاً براى جهان اسلام و همه‌ی مسلمین عالم، بخصوص براى ملّت ایران سنگین بود، به همه‌ی شما تسلیت عرض میکنم. بزرگ‌ترین وظیفه‌ی ما ملّت ایران ‌ - که مریدان قدیمى و اوّلین یاران امام خمینى بودیم - این است که درسهاى آن امام بزرگوار را مرور کنیم. شخصیّت عظیم رهبر معظّم انقلاب و آن جوهر درخشانى که همه‌ی دنیا را تحت تأثیر قرار داد، در درسهاى او، در بیانات او و در رهنمودهاى او آشکار شد. البتّه همه‌ی ما با شناخت کاملِ آن شخصیّت عظیم خیلى فاصله داریم. بدون مبالغه و اغراق باید گفت که هنوز ابعاد بسیارى از شخصیّت آن روح ملکوتى و آن انسان بزرگ و والا براى ما شناخته شده نیست. ما از نزدیک قضایا را میدیدیم و همه‌ی کسانى که از نزدیک در یک ماجرایى قرار میگیرند، به‌آسانى قدرت

«1»