بسم الله الرّحمن الرّحیم بنده هم متقابلاً این ضایعه‌ی جان‌سوز و مصیبت‌بار براى جهان اسلام را به یکایک شما برادران و خواهران صمیمانه تسلیت عرض میکنم و توفیق کامل همه‌ی شما عزیزان را از خداوند متعال مسئلت میکنم. لازم است از همه‌ی برادران و خواهرانى که از شهرهاى مختلف و از اقطار ( ۲ ) گوناگون کشور و راه‌هاى دور و نزدیک تشریف آوردید، مخصوصاً علماى اعلام و ائمّه‌ی محترم جمعه و روحانیّون معظّم و خانواده‌هاى مکرّم شهیدان و جانبازان صمیمانه تشکّر کنم. در زندگى همه‌ی ملّتها بلکه در زندگى هر انسان، فرصتهایى پیش می‌آید که اگر توفیق خدا به کمک آن ملّت و آن فرد بیاید، عقل و هوش او برانگیخته میشود و از آن فرصتها حدّاکثر استفاده را میکند؛ امّا اگر خداوند توفیق ندهد، فرصتها از دست میرود و غالباً هم به‌آسانى و بزودى تجدید نمیشود. در تاریخ ملّتها، همه‌جور حادثه‌اى را از این قبیل داریم. شک نباید کرد که این ده سال رهبرىِ عینىِ قدرتمندانه‌ی امام بزرگوار و عظیم ما، فرصتى بود براى ملّت ایران. یعنى ملّت ما تا آنجایى که ما به یاد داریم، بعد از انبیا و ائمّه‌ی معصومین ( علیهم السّلام )

«1»